Als leerkracht word je doorgaans beoordeeld door je directeur. Soms aanvullend door een bouwcoördinator of intern begeleider. Leerlingen worden vaak niet betrokken bij de beoordeling van een leerkracht, terwijl zij in mijn ogen toch experts zijn op het gebied van “de leerkracht kennen.”

Ik vraag al jaren feedback (over mijn lessen en mezelf als leerkracht) aan mijn leerlingen, door middel van vragenlijstjes. Sinds een paar jaar vraag ik mijn leerlingen feedback via het gratis online programma OnzeLes.nl.

Het programma bestaat uit drie stappen:
1. Feedback-onderwerpen verzamelen.
Je stelt met je groep een lijst samen met kenmerken van een goede les of een goede leerkracht.
2. Feedback vragen met OnzeLes.
Je zet de lijst in de OnzeLes web-app. Vervolgens kunnen de leerlingen tops en tips geven en ook een of meer open vragen beantwoorden.
3. Gesprek in de klas.
Naar aanleiding van de uitkomsten van de feedback ga je met je groep in gesprek. Het doel is om tot concrete acties te komen die de lessen nóg beter kunnen maken.

Zelf aan de slag met deze instructievideo
Hierin wordt in iets meer dan 10 minuten verteld hoe alles in zijn werk gaat.

Spannend
Eerlijk gezegd is deze manier van feedback vragen best spannend. Je weet niet wat de kinderen gaan invullen. Je bent als leerkracht je eigen ‘product’ en daarom kan feedback soms heel persoonlijk aanvoelen. Tegelijkertijd : wie wil er nu niet beter in zijn vak worden?
En bovendien: jij bepaalt wat het onderwerp is waarop de groep feedback geeft en welke uitkomsten je klassikaal deelt.

Met speciale dank aan stichting leerKRACHT voor de afbeelding en het filmpje! 🙂 

Heb je tips, aanvullingen of vragen?
Laat dan gerust een reactie achter 🙂

Wat is Blue Monday?
Blue Monday (deprimaandag) is in 2005 bedacht door de Britse psycholoog Cliff Arnall. “Blue” komt van het Engelse begrip “feeling blue” (verdrietig, somber, depri). Cliff Arnall bedacht een formule die volgens hem bewijst dat de maandag van de laatste volle week van januari de dag is waarop de meeste mensen zich “blue” voelen.
De feestdagen zijn voorbij en hebben veel geld gekost, de meeste goede voornemens zijn al mislukt, de dagen zijn nog donker, de vakanties lijken ver weg en je moet weer naar school of aan het werk.
Het begrip “Blue Monday” en de zogenaamde wetenschappelijke formule die hierbij hoort krijgen zowel veel aandacht in de media als veel kritiek.

Hoe overleven mijn groep en ik Blue Monday?
Ik kies op Blue Monday een of meer dingen uit mijn “Hoe overleef ik … -lijst” 🙂
* We filosoferen over het begrip (lees: bedenksel) Blue Monday.
* We zingen het lied Blue Monday van New Order
* We dansen op de Just Dance, gemaamd Blue
* We zijn extra aardig voor elkaar.
* We kijken samen leuke korte filmpjes op het digibord.
* Ik lees extra lang voor uit ons voorleesboek.
* We doen een extra tussendoortje.
* We fantaseren over een volgende vakantie.
* We doen een extra dramaspelletje.
* We nemen iets mee naar school, waar we vrolijk van worden. Let op! Dit spreken we vrijdag al af 🙂
* We posten op een Padlet iets waarvan we vrolijk worden en bekijken dat samen in de maandagochtendkring.
* We maken een lijstje van dingen waarvan we blij worden.
* We maken een lijstje van dingen waarvoor we dankbaar zijn.

Heb je tips, aanvullingen of vragen?
Laat dan gerust een reactie achter 🙂

Herken je dit als leerkracht?

Sinds 1997 werk ik in het onderwijs. De laatste 18 jaar sta ik fulltime voor groep 8. Ik sta zelfverzekerd voor en ín de klas, bereid me altijd heel goed voor en heb geen moeite met orde houden. En toch …

Aan het einde van elke vakantie heb ik er een: een nachtmerrie waarin álle kinderen (zelfs de braafste en meest stille leerlingen) onhandelbaar zijn. Tijdens mijn les gaan alle kinderen bovenop de tafels staan en gooien al hun boeken en schriften op de grond of richting mij. Daarbij roepen ze dan dingen zoals: “Wij doen niet meer mee!”

Een jaar of tien geleden deelde ik mijn terugkerende nachtmerrie met een heel ervaren, oudere collega, die ik zag als mijn grote voorbeeld. Tot mijn verbazing zei zij: “O, dat heb ik ook nog steeds!”

Het verbaasde mij, omdat deze vrouw ontzettend zelfverzekerd is, alles tot in de puntjes voorbereidt en zicht heeft op kinderen, zoals geen ander.

Sinds het moment dat ik weet dat zelfs zij last heeft van nachtmerries over brutale kinderen, wanorde en extreem ontevreden ouders, ga ik anders met mijn nachtmerries om. Ik verwacht ze, analyseer ze en deel ze met mijn collega’s.

De laatste jaren doe ik nog iets anders: ik deel ze soms met mijn leerlingen. Dan begin ik de dag met: “Wat ik nu toch heb gedroomd!”

Dat levert mooie gesprekken op met de klas. Ook kinderen delen soms hun dromen. Af en toe kijken we samen wat een droom kan betekenen.

Morgen begint mijn eerste schooldag. Ik heb deze vakantie nog geen nachtmerrie gehad …

Aan alle collega’s die volgende week (of de week daarna) weer beginnen: slaap lekker! 🙂